Het tripje naar Rotterdam begon met een autoritje. Wat eindigde met een cd van Tenacious D, om de stemming er alvast goed in te brengen. Als niet-bouwkunde student was ik erg benieuwd wat er allemaal op de planning stond. En eerlijk gezegd weet ik daar nu nog steeds weinig over te vertellen, maar ik ga m’n best doen.
Nadat we de auto geparkeerd hadden was de eerste halte het Nederlands Achitectuur Instituut. Daar kreeg ik meteen spijt van mijn keuze om alleen een analoge camera mee te nemen, want het fotografeerd binnen niet zo lekker bij ISO 160.....
Het toppunt van de tentoonstelling hier was meteen te zien: een grote kartonnen bal met een stad eruit gezaagd. Even een kopje koffie en toen zijn we met de camera’s in de aanslag de volledige tentoonstelling te lijf gegaan. Na een minuut of 10 toekijken heb ik besloten de cheat-mode van m’n camera te gebruiken om de ISO te pushen tot 800. De stadbal was ondertussen uitgebreid op de gevoelige plaat vastgelegd en na wat snelle foto’s van een miniatuur ongeluk in de doe-het-zelf stad verdwenen we in de rest van het gebouw. Dit eindigde op de een of andere manier op een houten vloer of metalen roosters boven de hal waar we binnen waren gekomen. Terwijl ik met m’n hoogtevrees aan het uitvechten was of ik bleef staan of verder liep, was iedereen vrolijk foto’s aan het maken van de maquettes en concepten die overal uitgestald waren.
Nadat we uit het NAI ontsnapt waren zijn we het havengebied in gelopen. Zelf kreeg ik hierbij lichtelijk het idee dat we ook uit Nederland vertrokken waren omdat ik de balkonnetjes met veel groen aan een verlaten gebouw wat Cubaans vond aandoen. Maar dat kan natuurlijk ook heel goed een afwijking van mijn kant zijn. Toen we eenmaal de halve groep waren kwijtgeraakt leek het ons veilig om op weg te gaan naar de Euromast, want die mocht natuurlijk niet ontbreken.
Nadat we de auto geparkeerd hadden was de eerste halte het Nederlands Achitectuur Instituut. Daar kreeg ik meteen spijt van mijn keuze om alleen een analoge camera mee te nemen, want het fotografeerd binnen niet zo lekker bij ISO 160.....
Het toppunt van de tentoonstelling hier was meteen te zien: een grote kartonnen bal met een stad eruit gezaagd. Even een kopje koffie en toen zijn we met de camera’s in de aanslag de volledige tentoonstelling te lijf gegaan. Na een minuut of 10 toekijken heb ik besloten de cheat-mode van m’n camera te gebruiken om de ISO te pushen tot 800. De stadbal was ondertussen uitgebreid op de gevoelige plaat vastgelegd en na wat snelle foto’s van een miniatuur ongeluk in de doe-het-zelf stad verdwenen we in de rest van het gebouw. Dit eindigde op de een of andere manier op een houten vloer of metalen roosters boven de hal waar we binnen waren gekomen. Terwijl ik met m’n hoogtevrees aan het uitvechten was of ik bleef staan of verder liep, was iedereen vrolijk foto’s aan het maken van de maquettes en concepten die overal uitgestald waren.
Nadat we uit het NAI ontsnapt waren zijn we het havengebied in gelopen. Zelf kreeg ik hierbij lichtelijk het idee dat we ook uit Nederland vertrokken waren omdat ik de balkonnetjes met veel groen aan een verlaten gebouw wat Cubaans vond aandoen. Maar dat kan natuurlijk ook heel goed een afwijking van mijn kant zijn. Toen we eenmaal de halve groep waren kwijtgeraakt leek het ons veilig om op weg te gaan naar de Euromast, want die mocht natuurlijk niet ontbreken.
Op de Wilhelmina-pier besloot ik dat het tijd was voor een fotografisch experiment en heb ik een beetje dezelfde foto’s gemaakt als de rest van de groep, om vervolgens de negatieffilm maar als dia te laten ontwikkelen. En zo ben ik naar mijn mening toch aan de origineelste skyline van de dag gekomen (met een beetje hulp van Kwok en Folkert) (red. volgens mij is het Folkert niet ;-)).
Dan rest alleen nog de slachting van de Erasmus brug, het etentje in een of ander vaag schnitzel restaurant en de terugreis. Conclusie: zelfs als je niks met gebouwen hebt is zo’n dagje voor de gezelligheid toch de moeite waard!
Joost Velterop
Leuk verhaal! Volgens mij hebben we al wat foto's gezien tijdens een werkbespreking, of niet?
ReplyDelete