Elliot Erwitt - Retrospective

Felix, Gladys and Rover. New York. 1974. Foto: Elliot Erwitt

‘It’s about reacting to what you see, hopefully without preconception. You can find pictures anywhere. It’s simply a matter of noticing them. You just have to care what’s around you and have concern with humanity and the human comedy.’ 

Dit is een treffende omschrijving van Erwitt’s werk. Met veel oog voor schoonheid, ironie en humor maakt Erwitt al sinds 1948 foto’s.  Met originele standpunten en verassende composities en uitsneden weet hij je afwisselend te raken met bitterzoete, ironische en humoristische snapshots van het alledaagse leven. 

Elliott Erwitt is nu 81 jaar maar nog steeds in te huren voor een opdracht.  Geboren in Parijs en opgegroeid in Amerika waar hij als tiener, wonend in Hollywood, interesse kreeg voor fotografie. “Ik leerde fotograferen door de gebruiksaanwijzing te lezen op de filmverpakking,” zou Erwitt later zeggen. In Hollywood vindt hij werk bij een bedrijfje dat portretfoto’s van filmsterren afdrukt. Hij bekwaamt zich verder in de fotografie door een opleiding te volgen aan het Los Angeles City College. 

Op 20 jarige leeftijd verhuist hij naar New York waar hij als portier werkt en de filmopleiding volgt aan de New School for Social Research. In die tijd ontmoet hij de fotografen Edward Steichen  en Robert Capa. Op uitnodiging van Capa wordt Erwitt in 1953 lid van Magnum Photos. Magnum is opgericht in 1947 door Robert Capa, Henri Cartier-Bresson, George Rodger en David Seymour. Magnum is een coöperatie die eigendom is van de leden zelf. Magnum bestaat nog steeds en levert foto’s aan persbureaus, uitgevers, galeries, musea en reclamebureaus. Magnum telt op het moment 79 leden van over de hele wereld. Het heeft een bestand opgebouwd van meer dan 500.000 foto’s en heeft 4 redactiekantoren in New York, London, Parijs en Tokio. 

Naast het werk voor Magnum werkt Erwitt als Freelance fotograaf voor tijdschriften als Collier’s, Look, Life en Holiday. Tijdens zijn hele leven blijft hij ook als autonoom fotograaf werken aan zijn eigen oeuvre. Hij gebruikt hiervoor veelal een 35mm Leica camera met afstandsmeter. Erwitt droeg bij aan de wereldwijde acceptatie van het medium fotografie binnen de culturele en museale wereld door deel te nemen aan een roemruchte fototentoonstelling ‘The Family of Man’, een tentoonstelling die de hele wereld rondreisde en 9 miljoen bezoekers trok. Edward Steichen selecteerde voor deze tentoonstelling 4 foto’s van Erwitt waaronder een intiem tafereel van Erwitt’s echtgenote Lucienne en hun enkele dagen oude kind.

New York city, 1953 Foto: Elliot Erwitt

De belangrijkste thema’s in Erwitt’s werk zijn mensen en dieren, honden in het bijzonder. Ondanks de lichtvoetige toon hebben veel van Erwitts beelden niet zelden een diepere politieke lading, zo is duidelijk te zien op een vroege foto uit 1950 getiteld North Carolina, USA. Hierop is de bittere realiteit van de rassensegregatie zichtbaar.

North Carolina, USA, 1950 Foto: Elliot Erwitt

In de jaren 60, 70 en 80 maakt hij een aantal documentaires en korte humoristische films. Een selectie van zijn documentaires zijn ook te zien in het gemeente museum in Helmond.

Voor het eerst is in Nederland een groot overzichtstentoonstelling te zien van Elliot Erwitt. Het gemeentemuseum in Helmond toont 136 zwart-wit foto’s uit de periode 1948-2001. De tentoonstelling is samengeteld in nauw overleg met Magnum Photos. Je kunt ze nog gaan zien t/m 17 januari 2010.

Het museum is open van dinsdag tot en met vrijdag: 10.00 tot 17.00 uur en zaterdag, zondag en feestdagen: 13.00 tot 17.00 uur.

Bezoekadres:
Boscotondohal
F.J. van Thielpark 7, Helmond.

Toegangsprijs: €4.00

Met openbaar vervoer: stap uit op station Helmond, van daar is het 5-10 minuutjes lopen naar het museum. Overal staan wegbewijzeringbordjes die je naar het museum leiden.

Meer informatie: http://www.gemeentemuseumhelmond.nl/

Ellen Geerlings

Run and Shoot

Het is al weer een tijdje geleden, maar op 22 september vond er een heuse Run and Shoot contest plaats. Het idee achter deze activiteit is dat er in één uur tijd een foto wordt gemaakt binnen een bepaald thema. Nieuwsgierig gemaakt door de verhalen over de vorige editie (Iets met: Houd je van worst? Ja!) besloot ik mee te doen.

Omdat (gelukkig) iedereen altijd te laat komt bij DM, was ik nog net op tijd om mezelf bij een groepje in te delen. Na wat gegooi met dobbelstenen had ieder groepje een thema en een technische voorwaarde gekregen. Mijn groepje had als thema ‘Spiritualiteit’ en onze foto moest worden gemaakt met een telelens. De andere combinaties waren: mobiliteit & hoog standpunt, ‘In between’ & hoog standpunt, uitgelicht & hoog standpunt.

Samen met Lucas en Guus trok ik de binnenstad van Eindhoven in. Tijdens onze wandeling kwamen de ideeën nou niet echt uit de lucht vallen, waarschijnlijk omdat we alle drie niet zo spiritueel zijn ingesteld. Na een tijdje rondkijken op het station, kregen we de smaak gelukkig wat meer te pakken.

Op het station vonden we ons eerste doelwit: een reclamebord voor een uitvaartdienst, met de tekst “Wat maakt uw uitvaart uniek?”. We kwamen op het idee om mensen die voor het bord langs liepen te fotograferen met een lange sluitertijd. Door deze truc leken ze net schimmen, en dat gaf wel een grappig effect.

In de stad kregen we het geniale idee om foto’s te maken in de coffeeshop. Niemand van ons durfde het te vragen, dus ik offerde me op en waagde me naar binnen. Jammer genoeg werd ik samen met mijn fototoestel en statief vrijwel meteen weer naar buiten gebonjourd. Dit was overigens door twee ruige gozers die een fantastisch plaatje zouden hebben gevormd.

We troostten ons nog wat met de oplichtende Jezus van de Heilig Hart kerk. Als laatste poging probeerden we de spirit van Eindhoven nog vast te leggen met een flitser en het hoofd van Frits Philips, Uiteindelijk kozen we toch voor de foto’s uit het station en haastten we ons terug naar de Bunker.

In het kanariegele hok op de bunker liet ieder groepje zijn beste foto zien. Via een ingewikkeld punten-stem-systeem werden Joost, Frans, Harm, Daniele en Torfinn tot winnaars uit geroepen. Zij hadden het begrip mobiliteit vastgelegd door een fietser met licht een paar keer heen en weer te laten fietsen, en ondertussen ook nog te flitsen. Het zag er spannend uit.

Ook de andere groepjes hadden mooie foto’s. Een foto van twee mensen in een garage, die elkaar net mislopen in de spiralen van autowegen, was gemaakt door Joren, Ellen en Mark met als thema ‘In Between’. Paul, Jelle en Tom hadden met ‘Uitgelicht’ als thema een bewegende roltrap van bovenaf gefotografeerd.

 

 

 

Tessa Steenkamp

De 6 W's van Frans van Nistelrooij

Wie
Franciscus Gijsbertus Johannes van Nistelrooij. Dat is wat er volledig op mijn identiteitsbewijs staat, en op diverse andere documenten. De meeste mensen kennen me echter als Frans of "De Voorzitter". Waarschijnlijk circuleren er nog meer benamingen ;-)

Wanneer
Zo'n 27 jaar geleden ben ik ergens achteraf op het platteland in Noord-Brabant geboren, tussen de plaatsen Heeswijk-Dinther en Vorstenbosch in. Ik heb het 'toetsenbord' gekregen van Peter in de vorige objectief in boekvorm, vandaar dat ik dit plekje op je scherm nu vul.

Wat
Het is al een tijdje terug dat ik aan het studeren was, maar leren doe ik nog iedere dag. De actieve rol die ik momenteel vervul is die van voorzitter van onze studenten film- en fotografie vereniging Dekate Mousa. Daarnaast ben ik al een aantal jaren werkzaam als zelfstandige in de IT-sector.
Ik fotografeer veel verschillende dingen, wisselend van opdrachten als fotodoorlopen van Doppio en bijvoorbeeld een gala, tot foto's tijdens mijn vakantie of tijdens activiteiten van Dekate Mousa. De workshops van Patrick zijn ook erg inspirerend. Door mijn drukke werkzaamheden kom ik eigenlijk te weinig aan fotograferen toe. De stapel "te selecteren/bewerken foto's" blijft al tijden te hoog... Hopelijk krijg ik hier meer tijd voor als ik mijn voorzittershamer kan overdragen. Die rol vervul ik nu al een aantal jaren.

Waar
Tja, waar fotografeer ik niet? 't Is net zoals het uit komt, buiten in de natuur of binnen in de studio.
Wonen doe ik in een anti-kraakhuis in Den Bosch enerzijds, en bij mijn ouders in Heeswijk-Dinther anderzijds. De mogelijkheden in de stad kunnen niet tippen aan de rust en ruimte op het platteland..

Waarom
Tja, waarom fotografeer je.. Ik vind het leuk om bepaalde beelden vast te kunnen leggen als herinnering van een bepaalde activiteit. Of mooie beelden die je zelf doen herinneren aan een moment in je leven. Daarnaast is het natuurlijk ook een kick om net dat moment vast te leggen waarop de kogel het ei doorboort ;-)

Waarmee
Momenteel fotografeer ik met een Canon EOS 350D, aangevuld met een grip, paar extra accu's, stapel compact flash kaartjes en een redelijke lading glaswerk. Hierin zitten onder andere een Tamron 28-75 2.8, Canon 70-210 4.0, Canon 50 1.8, Tokina 10-22 4 en nog wat andere objectieven. Tevens heb ik - op lang aandringen van Sjors - nog een Nikon FE met daarbij een 50 en een 100mm objectief. Ik zoek nog een 35mm objectief voor mijn Nikon. Waarschijnlijk krijgt de 350D komend jaar een grote broer erbij. Wellicht dat die broer ook kan filmen, aangezien er ook plannen zijn met Phydeo.

Hierbij wil ik het even laten voor mijn zes W's. Dan heb ik nog ruimte voor de zevende W, "Wie dan". Ik geef het toetsenbord dus door aan... Gijs Hoskam.

Frans van Nistelrooij

Opening tentoonstelling Beeld bij Muziek

Op woensdag 18 november opende Frans iets over 17.10 uur de tentoonstelling Beeld bij Muziek. Toen ik iets voor 17.00 uur arriveerde, werden er nog kleine dingetjes vastgezet met stagetape (nooit de deur uit zonder Nichiban gaffer/gaffa tape). Helaas bleek dat een van de cd-spelers niet functioneerde doordat er iets in de electriciteitsvoorziening niet klopte.
De opening werd redelijk bezocht, leden van de ExpoCie (Joren, Eva, Amanda) van de tentoonstelling, Lucas Asselbergs (hoofd SG), Hetty de Groot (SG), Lucas, Patrick, enkele Q-leden en enkele geïnteresserden.
Na de opening had Frans de BunkerBar geopend, zodat de bezoekers achteraf konden genieten van een drankje. Na één biertje moest ik helaas verder om mijn gerecht in orde te krijgen voor Dine and Dance bij Footloose.

De volgende keer hoop ik meer DM'ers te zien bij de opening van een tentoonstelling.

Kwok Wong

Foto's zijn gemaakt door Eva Habets

DM on Tour - Zwitserland (20 mei - 24 mei 2009)

Het vullen van een bidon met cola en het aanschaffen van een nieuwe accuboormachine kostten nog wat tijd op de woensdagavond maar een uur later dan gepland vertrok de DM-on-Tour met twee auto’s naar het zuiden. De Deutsche Autobahn bleek iets minder snel te zijn dan verwacht door alle baustellen en voor de Gothart-tunnel stond zeer vroeg in de ochtend al een file. Na enige verwarring over de eindbestemming (Lugano of Locarno) kwamen we eindelijk aan op het treinstation waar we de laatste DM’er Sjors oppikten. 

Nadat de groep weer herenigd was, gingen de Tomtom-lozen proberen om met de semi-tomtom de weg te vinden naar het hostel ergens in de bergen. Na wat smalle weggetjes omhoog door een rare “keer-om” poging kwamen ook de Tomtom-lozen aan bij het idyllische onderkomen. Nadat Frans ons had voorzien van gebakken eieren met brood en verse kruiden uit de tuin gingen we op ontdekkingsreis in Locarno. In de oude binnenstad was een antiekmarkt en een podium met daarop schaars geklede meisjes. Een wandeling langs Lagio di Maggiore bracht ons bij een klein kerkje met een park. Terug in het hostel genoten we aan de stamtafel van een door Frans en Kwok gemaakte pasta en ook een Canadees mocht meegenieten. Hij zou later die week een duik nemen á la James Bond in Golden Eye van de stuwdam een dal verderop. Na het eten werd de tuin omgetoverd tot centre-court want Frans en Sjors hadden nog wat energie voor een Monica Seles imitatie. De rest zat op de tribune met gevaar voor eigen leven door de ietwat uit koers gaande ballen.

Vlak voor het slapen gaan maakte Amanda een wonderbaarlijke val over een opstaande rand die haar vooral veel schrik opleverde en een pijnlijk oor. Waar gekoelde blikken bier dan al niet goed voor zijn! Door de nachtelijke autorit en de wetenschap dat de volgende dag om 6 uur de wekker ging voor een 9 uur durende wandeling, lag iedereen om 11 uur al op één oor. De hele nacht werden de meesten elk heel uur begroet door onze buurman: de kerkklok.

De volgende ochtend vertrok de stoet naar de startplaats van de bergwandeling. De flessen water en het krachtvoer werden verdeeld en de schoenen nog eens goed aangesnoerd alvorens we aan de wandel gingen. Voor de wandeling stond 9 uur maar als je met een groep camera’s op pad gaat kan het wel eens wat langer duren. Al bij de startplaats moesten een aantal chips en filmpjes belicht worden met reflecties van razend bergwater tussen uitgesleten rotsen. De route bracht ons over smalle bergpaden langs idyllische en fotogenieke dorpjes, de Bond-dam en steile stukken die we ook wel kuitenbijters noemen. Halverwege de middag begonnen de blaren op te komen, werden knieën pijnlijk en benen vermoeid. De Madonna del Sasso in Locarno werd het eindpunt van de wandeling want een trammetje bracht ons het laatste stukje naar beneden. Frans en Joren gingen met de bus naar de auto en de rest ging op zoek naar ingrediënten voor de Turkse spinazie van Joren. Hij was als eerste terug bij het station en nam alvast een deel van de DM’ers mee naar het hostel om te starten met de voorbereiding van het eten. Frans arriveerde ook vrij snel bij het hostel maar zonder de overige DM’ers. Zonder telefoon en geld om de parkeermeter te vullen en niet exact het trefpunt wetende was hij na twee rondjes rondom het station maar naar het hostel gereden. Kwok en Sjors konden in ieder geval goed bijkomen van de wandeling, wachtende op hun lift naar het hostel. Toen zij eindelijk aankwamen in het hostel konden ze gelijk aanschuiven.

De volgende dag ging de tour verder, of eigenlijk gingen we weer richting het noorden; Bern. De camping was voorzien van enkele architectonisch verantwoorde ruimtes voor sanitair en logees. Twee van de kamers waren voor ons. Nadat de auto’s waren uitgeladen en iedereen klaar was liepen we langs de Aare naar de binnenstad. Het warme weer spoorde veel Berners aan om verkoeling te zoeken in de Aare. De snelle stroming in het water zorgde ervoor dat ze binnen zeer korte tijd zonder enige inspanning honderden meters verderop weer de wal op konden klimmen. Ook het zwembad en het park langs het water lagen vol met schaars geklede mensen waar wij nogal uit de toom vielen met al onze bepakking. De steile trappen naar het oude centrum zorgden voor veel zweet, ietwat pijnlijke spieren van de vorige dag en nieuwe blaren. Na een aantal pleisters en wat zonnebrand liepen we verder al waar we bij een plein aankwamen met fonteinen in de bestrating. Kinderen liepen in hun onderbroekjes of zwemkleertjes van straal naar straal te springen en probeerden de constant veranderende waterstralen te grijpen of tegen te houden. Onze Joopjes gingen op de knieën, hopelijk worden ze niet binnenkort verdacht van handel in kinderporno ;-)

Toen de fonteinen ophielden kon de groep eindelijk verder. In het centrum werden verschillende vrijgezellenfeestjes gehouden. Paul won een reep chocola, Kwok een zoen van de aanstaande bruid en Amanda en Brigitta wonnen een zomer lang verse salade. We hoopten aan de overzijde van de Aare oog in oog te staan met hét symbool van Bern maar helaas werd de Berekuil verbouwd en was de meest recente bewoner eind april ingeslapen. Onverrichte zake keerden we weer terug naar de binnenstad om daar een hapje te gaan eten. Pizza, pasta en vocht waren de belangrijkste bestanddelen van de maaltijd. Na de koffie gingen we op zoek naar een barretje en uiteindelijk eindigden we ergens op een terras waar Kwok na twee slokken al ongeveer in slaap viel. Rond middernacht was de ticketautomaat voor de tram nog wel actief maar de trams zelf waren niet meer vooruit te branden waardoor een aantal met de bus terug gingen naar de camping. Helaas waren de meesten niet helemaal wakker meer waardoor we gezellig met de buschauffeur en een heel vreemde medepassagier via één van de buitenwijken van Bern uiteindelijk bij de camping aankwamen. Voordat iedereen op één oor lag werden er nog enkele blaren verzorgd.

Helaas werd het al weer zondag en dus tijd om huiswaarts te gaan. Het plan werd opgevat om via de Rijnwatervallen te gaan waardoor we onderweg ook Winterthur konden aandoen. De doka van Sjors werd nog even gekeurd evenals de motor, het toilet en het toiletpapier. In Schafhausen werden alle lenzen voor een laatste maal blootgesteld aan de zon en het glinsterende water. De polarisatiefilters werden uitgepakt en opgeschroefd om het naar beneden denderende water vast te leggen. Maar toen werd het echt tijd om Zwitserland te verlaten en de Deutsche Bahn onveilig te maken. Helaas had de auto van Joren er nog niet veel zin in en vond ie dat de sleutel niet de juiste was. Nadat we de motor hadden voorzien van wat frisse lucht en honderd startpogingen gaf de auto het toch op en konden we eindelijk verder. Na de eerst volgende tankbeurt gaf de auto weer aan het niet eens te zijn met het vertrek. Weer de motorkap omhoog gedaan voor verse lucht en ondertussen de ruiten ontdaan van alle zelfmoordterroristen.

Halverwege de avond kwamen we aan in de Bunker maar voordat we konden gaan Hoeken werden er toch wat extra kledingstukken aantrokken want onze lijven waren de afgelopen dagen redelijk verwend door het bijna tropische weer in Zwitserland.

Brigitta van Dijk

de Objectief is terug!

De activiteiten rondom de Objectief hebben een tijdje stilgelegen maar nu is er goed nieuws, de Objectief is terug in een blogvorm. Sindskort zijn de artikelen van de Objectief te lezen op http://www.dekatemousa.nl - Objectief. Op de DM-homepage zie je ook de titels van de laatste artikelen die zijn geplaatst.

De redactie zal regelmatig leden vragen om een stukje te schrijven over een activiteit die ze hebben bijgewoond of andere topics, natuurlijk horen daar foto's bij als fotovereniging zijnde.

Heb je zelf nog leuke ideeën voor artikelen, zoals:
- jouw fotografiebeleving
- (foto)vakantie
- wil je een eigen column
- wil je iets kwijt over een superfoto die je hebt gemaakt of hebt gezien
- andere leuke, creatieve tekstuele uitingen ondersteund met visuele prikkels.

Neem dan contact op met de redactie, ook feedback over de blogsite zijn welkom.

Veel leesplezier,

de Objectiefredactie