Modeshow

Op 27 november 2009 vroeg Hugo, een vriend van mij, of ik zin had om een modeshow te fotograferen. Geen gewone modeshow, maar een modeshow met 2e hands kleding. De locatie was een oude verlaten hal op Strijp-S, naast het area51 gebouw.

Het idee was dat er een aantal 2e hands kleding winkelketens waren die kleding beschikbaar hadden gesteld om te “verloten” onder het publiek. De modellen lieten verschillende setjes kleding zien en de mensen uit het publiek konden deze kleren winnen. Daar moest echter wel wat voor gedaan worden. Om voor de kleding in aanmerking te komen moesten de dames uit het publiek doen waar dames goed in zijn, namelijk zo hard mogelijk bleren, schreeuwen en / of krijsen! Eerst vanuit hun stoel en als er geen beslissing genomen kon worden wie het hardst had geschreeuwd moesten zij een “schreeuw-battle” tegen elkaar uitvoeren door om de beurt door de microfoon te schreeuwen. De winnaar mocht dan (al dan niet blij huppelend terug naar haar stoel, dat doen dames nou eenmaal ook) als gelukkige winnares het kledingsetje aan het einde van de avond ophalen.

Alles werd gedaan door vrijwilligers. Er waren een aantal tafels achter elkaar gezet en er waren wat lampen neergezet. Aan weerszijden waren stoelen geplaatst voor ongeveer 100 mensen. Er was een DJ die wat muziek draaide en af en toe op gepaste momenten wat toepasselijke geluidsamples kon afspelen. Een enthousiaste jongen presenteerde de hele show en riep om wat de modellen allemaal aan hadden. Ook was er een bar neergezet voor de nodige zuiperij. Naast dit alles waren er wat fotografen opgetrommeld, vooral om de sfeer wat beter neer te kunnen zetten.

Het fotograferen van een modeshow leek mij eigenlijk altijd kinderspel en ik begreep eigenlijk nooit waarom fotografen zoiets nou leuk vinden om te doen. Een beetje wachten tot het model voor je neus staat wat fotootjes achterelkaar schieten en je bent klaar. Dit viel dus echter enorm tegen! De modellen lopen redelijk snel heen en weer en ja ze staan wel stil als ze aan het einde van de loopplank staan, maar het leukst zijn toch de foto’s dat je ze strak over de catwalk ziet lopen. Het moeilijke is om terwijl de dames naar je toe lopen de foto scherp te krijgen en ook om deze goed belicht te krijgen. Ik heb gewoon simpel met opzetflitser recht vooruit gefotografeerd, maar hoe ik mijn flitsbelichting ook instelde, of de foto’s waren net te donker of ze waren overbelicht. Bij nader inzien had ik mijn focussering moeten instellen op servo ipv one shot en misschien de flitser op manual, maar dan is het probleem dat als je een keer iets wilt fotograferen wat verder weg is dat de foto onderbelicht is. Om een lang verhaal kort te maken: Een groot deel van mijn foto’s was mislukt! Het lag gelukkig niet alleen aan mij. Ook Hugo had een hoop foto’s waarvan de belichting niet helemaal lekker was. Maar goed, het was wel erg leuk om een keer mee te maken en zeker in zo’n belachelijk lawaaierige miepjes toestand!

Aan het einde van de modeshow mocht iedereen uit het publiek gratis kleding uitzoeken uit een aantal kledingstalletjes. Het is erg fascinerend om te zien hoe de vrouwelijke medemens zo ontiechelijk uit haar dak kan gaan om wat stukken kledij te kunnen bemachtigen. Het lijkt mij onvoorstelbaar dat “wij” mannen keihard zouden gaan schreeuwen om een paar oude nikes o.i.d. te krijgen.

Peter van Delft

Tripje Rotterdam

Het tripje naar Rotterdam begon met een autoritje. Wat eindigde met een cd van Tenacious D, om de stemming er alvast goed in te brengen. Als niet-bouwkunde student was ik erg benieuwd wat er allemaal op de planning stond. En eerlijk gezegd weet ik daar nu nog steeds weinig over te vertellen, maar ik ga m’n best doen.

Nadat we de auto geparkeerd hadden was de eerste halte het Nederlands Achitectuur Instituut. Daar kreeg ik meteen spijt van mijn keuze om alleen een analoge camera mee te nemen, want het fotografeerd binnen niet zo lekker bij ISO 160.....

Het toppunt van de tentoonstelling hier was meteen te zien: een grote kartonnen bal met een stad eruit gezaagd. Even een kopje koffie en toen zijn we met de camera’s in de aanslag de volledige tentoonstelling te lijf gegaan. Na een minuut of 10 toekijken heb ik besloten de cheat-mode van m’n camera te gebruiken om de ISO te pushen tot 800. De stadbal was ondertussen uitgebreid op de gevoelige plaat vastgelegd en na wat snelle foto’s van een miniatuur ongeluk in de doe-het-zelf stad verdwenen we in de rest van het gebouw. Dit eindigde op de een of andere manier op een houten vloer of metalen roosters boven de hal waar we binnen waren gekomen. Terwijl ik met m’n hoogtevrees aan het uitvechten was of ik bleef staan of verder liep, was iedereen vrolijk foto’s aan het maken van de maquettes en concepten die overal uitgestald waren.

Nadat we uit het NAI ontsnapt waren zijn we het havengebied in gelopen. Zelf kreeg ik hierbij lichtelijk het idee dat we ook uit Nederland vertrokken waren omdat ik de balkonnetjes met veel groen aan een verlaten gebouw wat Cubaans vond aandoen. Maar dat kan natuurlijk ook heel goed een afwijking van mijn kant zijn. Toen we eenmaal de halve groep waren kwijtgeraakt leek het ons veilig om op weg te gaan naar de Euromast, want die mocht natuurlijk niet ontbreken.

Op de Wilhelmina-pier besloot ik dat het tijd was voor een fotografisch experiment en heb ik een beetje dezelfde foto’s gemaakt als de rest van de groep, om vervolgens de negatieffilm maar als dia te laten ontwikkelen. En zo ben ik naar mijn mening toch aan de origineelste skyline van de dag gekomen (met een beetje hulp van Kwok en Folkert) (red. volgens mij is het Folkert niet ;-)).

  

Dan rest alleen nog de slachting van de Erasmus brug, het etentje in een of ander vaag schnitzel restaurant en de terugreis. Conclusie: zelfs als je niks met gebouwen hebt is zo’n dagje voor de gezelligheid toch de moeite waard!

Joost Velterop