Elliot Erwitt - Retrospective

Felix, Gladys and Rover. New York. 1974. Foto: Elliot Erwitt

‘It’s about reacting to what you see, hopefully without preconception. You can find pictures anywhere. It’s simply a matter of noticing them. You just have to care what’s around you and have concern with humanity and the human comedy.’ 

Dit is een treffende omschrijving van Erwitt’s werk. Met veel oog voor schoonheid, ironie en humor maakt Erwitt al sinds 1948 foto’s.  Met originele standpunten en verassende composities en uitsneden weet hij je afwisselend te raken met bitterzoete, ironische en humoristische snapshots van het alledaagse leven. 

Elliott Erwitt is nu 81 jaar maar nog steeds in te huren voor een opdracht.  Geboren in Parijs en opgegroeid in Amerika waar hij als tiener, wonend in Hollywood, interesse kreeg voor fotografie. “Ik leerde fotograferen door de gebruiksaanwijzing te lezen op de filmverpakking,” zou Erwitt later zeggen. In Hollywood vindt hij werk bij een bedrijfje dat portretfoto’s van filmsterren afdrukt. Hij bekwaamt zich verder in de fotografie door een opleiding te volgen aan het Los Angeles City College. 

Op 20 jarige leeftijd verhuist hij naar New York waar hij als portier werkt en de filmopleiding volgt aan de New School for Social Research. In die tijd ontmoet hij de fotografen Edward Steichen  en Robert Capa. Op uitnodiging van Capa wordt Erwitt in 1953 lid van Magnum Photos. Magnum is opgericht in 1947 door Robert Capa, Henri Cartier-Bresson, George Rodger en David Seymour. Magnum is een coöperatie die eigendom is van de leden zelf. Magnum bestaat nog steeds en levert foto’s aan persbureaus, uitgevers, galeries, musea en reclamebureaus. Magnum telt op het moment 79 leden van over de hele wereld. Het heeft een bestand opgebouwd van meer dan 500.000 foto’s en heeft 4 redactiekantoren in New York, London, Parijs en Tokio. 

Naast het werk voor Magnum werkt Erwitt als Freelance fotograaf voor tijdschriften als Collier’s, Look, Life en Holiday. Tijdens zijn hele leven blijft hij ook als autonoom fotograaf werken aan zijn eigen oeuvre. Hij gebruikt hiervoor veelal een 35mm Leica camera met afstandsmeter. Erwitt droeg bij aan de wereldwijde acceptatie van het medium fotografie binnen de culturele en museale wereld door deel te nemen aan een roemruchte fototentoonstelling ‘The Family of Man’, een tentoonstelling die de hele wereld rondreisde en 9 miljoen bezoekers trok. Edward Steichen selecteerde voor deze tentoonstelling 4 foto’s van Erwitt waaronder een intiem tafereel van Erwitt’s echtgenote Lucienne en hun enkele dagen oude kind.

New York city, 1953 Foto: Elliot Erwitt

De belangrijkste thema’s in Erwitt’s werk zijn mensen en dieren, honden in het bijzonder. Ondanks de lichtvoetige toon hebben veel van Erwitts beelden niet zelden een diepere politieke lading, zo is duidelijk te zien op een vroege foto uit 1950 getiteld North Carolina, USA. Hierop is de bittere realiteit van de rassensegregatie zichtbaar.

North Carolina, USA, 1950 Foto: Elliot Erwitt

In de jaren 60, 70 en 80 maakt hij een aantal documentaires en korte humoristische films. Een selectie van zijn documentaires zijn ook te zien in het gemeente museum in Helmond.

Voor het eerst is in Nederland een groot overzichtstentoonstelling te zien van Elliot Erwitt. Het gemeentemuseum in Helmond toont 136 zwart-wit foto’s uit de periode 1948-2001. De tentoonstelling is samengeteld in nauw overleg met Magnum Photos. Je kunt ze nog gaan zien t/m 17 januari 2010.

Het museum is open van dinsdag tot en met vrijdag: 10.00 tot 17.00 uur en zaterdag, zondag en feestdagen: 13.00 tot 17.00 uur.

Bezoekadres:
Boscotondohal
F.J. van Thielpark 7, Helmond.

Toegangsprijs: €4.00

Met openbaar vervoer: stap uit op station Helmond, van daar is het 5-10 minuutjes lopen naar het museum. Overal staan wegbewijzeringbordjes die je naar het museum leiden.

Meer informatie: http://www.gemeentemuseumhelmond.nl/

Ellen Geerlings

Run and Shoot

Het is al weer een tijdje geleden, maar op 22 september vond er een heuse Run and Shoot contest plaats. Het idee achter deze activiteit is dat er in één uur tijd een foto wordt gemaakt binnen een bepaald thema. Nieuwsgierig gemaakt door de verhalen over de vorige editie (Iets met: Houd je van worst? Ja!) besloot ik mee te doen.

Omdat (gelukkig) iedereen altijd te laat komt bij DM, was ik nog net op tijd om mezelf bij een groepje in te delen. Na wat gegooi met dobbelstenen had ieder groepje een thema en een technische voorwaarde gekregen. Mijn groepje had als thema ‘Spiritualiteit’ en onze foto moest worden gemaakt met een telelens. De andere combinaties waren: mobiliteit & hoog standpunt, ‘In between’ & hoog standpunt, uitgelicht & hoog standpunt.

Samen met Lucas en Guus trok ik de binnenstad van Eindhoven in. Tijdens onze wandeling kwamen de ideeën nou niet echt uit de lucht vallen, waarschijnlijk omdat we alle drie niet zo spiritueel zijn ingesteld. Na een tijdje rondkijken op het station, kregen we de smaak gelukkig wat meer te pakken.

Op het station vonden we ons eerste doelwit: een reclamebord voor een uitvaartdienst, met de tekst “Wat maakt uw uitvaart uniek?”. We kwamen op het idee om mensen die voor het bord langs liepen te fotograferen met een lange sluitertijd. Door deze truc leken ze net schimmen, en dat gaf wel een grappig effect.

In de stad kregen we het geniale idee om foto’s te maken in de coffeeshop. Niemand van ons durfde het te vragen, dus ik offerde me op en waagde me naar binnen. Jammer genoeg werd ik samen met mijn fototoestel en statief vrijwel meteen weer naar buiten gebonjourd. Dit was overigens door twee ruige gozers die een fantastisch plaatje zouden hebben gevormd.

We troostten ons nog wat met de oplichtende Jezus van de Heilig Hart kerk. Als laatste poging probeerden we de spirit van Eindhoven nog vast te leggen met een flitser en het hoofd van Frits Philips, Uiteindelijk kozen we toch voor de foto’s uit het station en haastten we ons terug naar de Bunker.

In het kanariegele hok op de bunker liet ieder groepje zijn beste foto zien. Via een ingewikkeld punten-stem-systeem werden Joost, Frans, Harm, Daniele en Torfinn tot winnaars uit geroepen. Zij hadden het begrip mobiliteit vastgelegd door een fietser met licht een paar keer heen en weer te laten fietsen, en ondertussen ook nog te flitsen. Het zag er spannend uit.

Ook de andere groepjes hadden mooie foto’s. Een foto van twee mensen in een garage, die elkaar net mislopen in de spiralen van autowegen, was gemaakt door Joren, Ellen en Mark met als thema ‘In Between’. Paul, Jelle en Tom hadden met ‘Uitgelicht’ als thema een bewegende roltrap van bovenaf gefotografeerd.

 

 

 

Tessa Steenkamp